สจ๊วต บราวน์: การเล่นมันมากกว่าเรื่องสนุก--มันคือชีวิต
-
0:00 - 0:03เริ่มกันเลยนะครับ การเล่นฉบับรวบรัด
-
0:04 - 0:08ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ แน่ ถ้านิวยอร์กไทม์ส
-
0:08 - 0:14ฉบับวันอาทิตย์ที่ 17 ก.พ. ทำปกเรื่องเกี่ยวกับการเล่น
-
0:14 - 0:17พาดหัวรองบอกว่า "มันลึกซึ้งกว่าเรื่องเพศ
-
0:19 - 0:22จริงจัง แต่สนุกสนานโลดโผน
-
0:23 - 0:27แหล่งความคิดใหม่ๆ เกียวกับวิวัฒนาการ"
-
0:28 - 0:32ไม่เลวเลยนะครับ เสียแต่ว่าถ้าคุณดูที่ปกดีๆ เห็นอะไรหายไปมั้ยครับ?
-
0:32 - 0:34มีผู้ใหญ่มั้ยครับ?
-
0:35 - 0:38เอาละ เรามาย้อนกลับไปในศตวรรษที่15
-
0:39 - 0:42นี่คือภาพลานกลางแจ้งในยุโรป
-
0:42 - 0:45เต็มไปด้วยการเล่น 124 ชนิดที่แตกต่างกันไป
-
0:46 - 0:52ทุกช่วงวัย เล่นคนเดียว เล่นกับร่างกาย เกมส์ ตีกัน
-
0:52 - 0:57และนี่เอง ที่ผมคิดว่าเป็นภาพที่เป็นแบบอย่าง
-
0:57 - 1:00ของสภาพลานกลางแจ้งที่ควรเป็นในสมัยนั้น
-
1:01 - 1:04เป็นสิ่งที่ผมคิดว่า เราอาจจะเสียมันไปจากวัฒนธรรมของเรา
-
1:05 - 1:08ดังนั้น ผมจึงอยากจะพาคุณไปสัมผ้ส
-
1:08 - 1:11กับสิ่งที่ผมคิดว่าเป็นผลพวงอันน่าทึ่ง
-
1:12 - 1:15ที่มานิโทบา ทางเหนือของเชอร์ชิล ช่วงเดือนตุลาคมและพฤศจิกายน
-
1:15 - 1:17น้ำแข็งในอ่าวฮัดสันละลายหมดไปแล้ว
-
1:17 - 1:20เจ้าหมีขั้วโลกที่คุณเห็นนี้ หนัก 1200 ปอนด์
-
1:20 - 1:24มันดุร้ายและหิวพอควร
-
1:24 - 1:27นอร์เบิร์ท รอสซิ่ง ช่างภาพชาวเยอรมัน
-
1:27 - 1:33อยู่ที่นั่น กำลังเก็บภาพของสุนัขพันธุ์ฮัสกี้ที่กำลังหยอกล้อกัน
-
1:34 - 1:38แล้วจู่ๆ มันก็โผล่มา, เจ้าหมีขั้วโลกเพศผู้ที่ดุร้าย
-
1:38 - 1:41กับสายตาจับจ้องแบบนักล่า
-
1:41 - 1:46คนที่เคยไปแอฟริกา หรือเคยถูกสุนัขจรจัดตามหลัง คงจะรู้ว่า
-
1:46 - 1:49มีสายตาจับจ้องของนักล่าแบบหนึ่ง
-
1:49 - 1:51ที่คุณรู้ได้เลยว่ากำลังตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก
-
1:51 - 1:53แต่ที่อีกด้านหนึ่งของสายตานักล่านั้น
-
1:53 - 1:58คือ สุนัขฮัสกี้เพศเมีย ตั้งท่าพร้อมเล่น แกว่งหางไปมา
-
1:58 - 2:02แล้วสิ่งที่แปลกมากๆ ก็เกิดขึ้น
-
2:02 - 2:05พฤติกรรมทื่อๆ -- ที่ถูกกำหนด และเป็นรูปแบบเดียวกัน
-
2:05 - 2:08ที่จะลงเอยด้วยมื้ออาหาร -- กลับเปลี่ยนไป
-
2:09 - 2:11เจ้าหมีขั้วโลกตัวนี้
-
2:11 - 2:14ยืนตระหง่านเหนือเจ้าฮัสกี้
-
2:14 - 2:18ปราศจากซึ่งกรงเล็บ หรือแม้แต่เขี้ยวให้ได้เห็น
-
2:18 - 2:21แล้วพวกมันก็เริ่มการเต้นรำอันน่าทึ่ง
-
2:25 - 2:26การเล่นบัลเลต์
-
2:26 - 2:30สิ่งนี้เกิดขึ้นในธรรมชาติ การเล่นได้เอาชนะสัญชาตญาณของสัตว์กินเนื้อ
-
2:30 - 2:33และพลิกผันเหตุการณ์ที่น่าจะเป็นการต่อสู้สั้นๆ ที่ลงเอยด้วยความตาย
-
2:34 - 2:39ถ้าคุณเริ่มดูเจ้าฮัสกี้ ที่กำลังยื่นคอให้เจ้าหมีขั้วโลกดีๆ
-
2:40 - 2:43และมองใกล้ขึ้นอีกนิด จะพบว่าพวกมันอยู่ในสภาวะเปลี่ยนผ่าน
-
2:44 - 2:47มันกำลังเล่นกัน
-
2:47 - 2:49และสภาวะแบบนี้แหละ
-
2:50 - 2:54ที่ทำให้สัตว์สองชนิดนี้ ได้สำรวจความเป็นไปได้
-
2:54 - 2:57ที่จะเริ่มต้นทำบางสิ่งบางอย่างที่ต่างฝ่าย ต่างก็ไม่คิดจะทำ
-
2:57 - 3:00หากปราศจากซึ่งสัญญาณแห่งการเล่น
-
3:01 - 3:04นี่เป็นตัวอย่างชั้นเลิศ
-
3:04 - 3:07ของการที่ความแตกต่างของพละกำลัง
-
3:07 - 3:11จะถูกลบล้างได้ด้วยขบวนการทางธรรมชาติ ที่ล้วนมีอยู่ในตัวเราทุกคน
-
3:11 - 3:14แล้วผมมาเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้ได้อย่างไร?
-
3:14 - 3:17จอห์นได้พูดถึงเรื่องที่ผมได้มีโอกาสศึกษาพวกฆาตกร, ซึ่งผมก็ได้ทำจริงๆ
-
3:17 - 3:20ฆาตกรคดีเท็กซัส ทาวเวอร์ ได้เปิดโลกทรรศน์ของผม --
-
3:20 - 3:25ย้อนกลับไปตอนที่เราศึกษาโศกนาฏกรรมการสังหารหมู่ของเขา
-
3:25 - 3:27ต่อความสำคัญของการเล่น
-
3:27 - 3:30ที่มีกับเขา, จากการศึกษาอย่างละเอียด
-
3:30 - 3:32เราพบว่าเขาถูกกีดกันจากการเล่นอย่างรุนแรง
-
3:32 - 3:34เขาชื่อ ชาร์ลส วิทแมน
-
3:34 - 3:37และคณะกรรมาธิการ ซึ่งประกอบไปด้วยนักวิทยาศาสตร์แท้ๆ จำนวนมาก
-
3:37 - 3:39ก็ได้รู้สึกเมื่อตอนสิ้นสุดการศึกษาว่า
-
3:39 - 3:45การที่ไม่ได้เล่น และการจำกัดการเล่นเชิงพัฒนาที่มากขึ้นเรื่อยๆ
-
3:45 - 3:50นำเขาไปสู่สภาวะที่เปราะบางยิ่งขึ้นต่อโศกนาฏกรรมที่เขาก่อ
-
3:50 - 3:53และการค้นพบนั้น ก็ได้ผ่านการพิสูจน์ของเวลา--
-
3:54 - 3:58โชคไม่ดีเลย, แม้แต่กับกรณีเมื่อเร็วๆ นี้ที่เวอร์จิเนียเทค ก็เช่นกัน
-
3:58 - 4:01และยังมีการศึกษาอื่นๆ ในประชากรกลุ่มเสี่ยง
-
4:01 - 4:04ทำให้ผมรู้สึกได้ถึงความสำคัญของการเล่น,
-
4:05 - 4:07แต่ผมก็ไม่เข้าใจจริงๆ ว่ามันคืออะไร
-
4:07 - 4:12และก็ต้องใข้เวลาศึกษาประวัติการเล่นของผู้คนต่างๆ อยู่นานหลายปี
-
4:12 - 4:18ก่อนที่ผมจะเริ่มตระหนักว่า ผมไม่ได้เข้าใจเรื่องนี้อย่างครบถ้วนจริงๆ
-
4:18 - 4:22และผมก็ไม่คิดว่าใครในพวกเราจะมีความเข้าใจอย่างครบถ้วน ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดๆ
-
4:22 - 4:24แต่เราก็มองมันได้หลายทาง
-
4:24 - 4:29ซึ่งทางหนึ่งที่ผมคิดว่าจะมอบให้พวกคุณได้ก็คือ-- การแยกแยะ และการทำความเข้าใจ
-
4:29 - 4:34ภาพนี้ คือจุดเริ่มต้น ของการเล่นสำหรับมนุษยชาติ
-
4:34 - 4:37เมื่อสายตาของผู้เป็นแม่และทารกประสานกัน
-
4:37 - 4:40และทารกก็โตพอที่จะยิ้มได้แล้ว,
-
4:40 - 4:44เกิดอะไรขึ้น--แม่ก็จะเกิดความปิติที่พลุ่งพลานขึ้นมาตามธรรมชาติ
-
4:44 - 4:48และเธอก็เริ่มทำเสียงหยอกล้อและยิ้ม, ทารกก็ทำเช่นเดียวกัน
-
4:48 - 4:52ถ้าเรานำทั้งคู่ไปต่อสายเข้ากับเครื่องอ่านคลื่นไฟฟ้า
-
4:52 - 4:57ภาพคลื่นสมองซีกขวาของทั้งคู่จะสอดคล้องกัน
-
4:57 - 5:02ดังนั้น ความปิติที่เกิดขึ้นในช่วงแรกเริ่มของการเล่น
-
5:02 - 5:06และภาพทางกายภาพของมัน ก็คือสิ่งที่เราเริ่มต้นเข้าไปจัดการ
-
5:07 - 5:11และผมอยากให้พวกคุณคิดว่าทุกๆ ส่วนเล็กๆ ของการเล่นที่ซับซ้อน
-
5:11 - 5:15ล้วนอยู่บนพื้นฐานนี้สำหรับเราผู้เป็นมนุษย์
-
5:15 - 5:19ตอนนี้ผมกำลังนำคุณไปสู่หลากหลายวิธี ที่เราจะมองการเล่น
-
5:19 - 5:23ซึ่งไม่สามารถแยกแยะเดี่ยวๆ ได้
-
5:23 - 5:26เรากำลังมองการเล่นทางร่างกาย
-
5:26 - 5:32ซึ่งเป็นความปราถนาโดยธรรมชาติ ที่จะเอาชนะแรงดึงดูดของโลก
-
5:32 - 5:34นี่คือแพะภูเขา
-
5:34 - 5:36ถ้าวันไหนคุณรู้สึกแย่ ลองนี่
-
5:36 - 5:39กระโดดขึ้นลง ขยับตัวไปมา -- คุณจะรู้สึกดีขึ้น
-
5:39 - 5:41คุณอาจมีความรู้สึกเหมือนเด็กในภาพ,
-
5:41 - 5:44ที่ทำมันโดยปราศจากเหตุผลใดๆ
-
5:44 - 5:47ไม่มีจุดประสงค์เฉพาะเจาะจง และนั่นคือสิ่งที่เยี่ยมยอดเกี่ยวกับการเล่น
-
5:47 - 5:50ถ้าจุดประสงค์มีความสำคัญมากกว่า
-
5:50 - 5:53การเล่นแล้ว, มันก็อาจไม่ใช่การเล่น
-
5:53 - 5:57ยังมีการเล่นในแบบที่แตกต่างออกไปอีก, การเล่นกับสิ่งของ
-
5:57 - 6:00อย่างเจ้าลิงกังญี่ปุ่นนี่ มันทำลูกบอลหิมะ,
-
6:00 - 6:03และกำลังจะกลิ้งมันลงไปตามเขา
-
6:03 - 6:07และพวกมันไม่ปาใส่กัน แต่นี่คือพื้นฐานของความรู้สึกสนุกสนาน
-
6:07 - 6:11ในการควบคุมวัตถุ, มือของคนเรา
-
6:11 - 6:14คือมือที่มองหาสมอง
-
6:14 - 6:16สมองก็มองหามือ
-
6:16 - 6:21และการเล่นเป็นสื่อกลางที่เชื่อมโยงทั้งสองส่วนได้ดีที่สุด
-
6:21 - 6:27เจพีแอล ที่เราได้ยินไปเมื่อช่วงเช้านี้ เป็นที่ที่น่าทึ่ง
-
6:27 - 6:30ที่นั่นมีที่ปรึกษาอยู่สองคน
-
6:30 - 6:33แฟรงค์ วิลสัน และเนท จอห์นสัน
-
6:33 - 6:37แฟรงค์ วิลสัน เป็นนักประสาทวิทยา ส่วน เนท จอห์นสันเป็นช่างกล
-
6:37 - 6:40เนทสอนวิชาเครื่องกลในโรงเรียนมัธยมที่ลองบีช
-
6:40 - 6:45และพบว่านักเรียนของเขา ได้สูญเสียความสามารถในการแก้ไขปัญหา
-
6:46 - 6:49เขาพยายามหาว่าทำไม ในที่สุด ก็ได้ข้อสรุปของเขาเองว่า
-
6:49 - 6:53นักเรียนที่สูญเสียความสามารถในการแก้ไขปัญหา อย่างเช่นการซ่อมรถนั้น
-
6:53 - 6:55ไม่ค่อยได้ใช้มือในการทำงาน
-
6:55 - 6:58แฟรงค์ วิลสันเขียนหนังสือชื่อ "มือ"
-
6:58 - 7:01เขาทั้งคู่ทำงานด้วยกันที่ เจพีแอล
-
7:01 - 7:04ตอนนี้ที่ เจพีแอล นาซ่า และโบอิ้ง
-
7:04 - 7:07ก่อนที่จะจ้างนักแก้ปัญหางานวิจัยและพัฒนา
-
7:07 - 7:11ต่อให้ผู้สมัครได้เกียรตินิยมเหรียญทองจากฮาวาร์ด หรือแคล เทค--
-
7:11 - 7:14ถ้าพวกเขาไม่เคยแม้แต่จะซ่อมรถ ไม่เคยใช้มือทำสิ่งของเลยในชีวิต
-
7:14 - 7:17ไม่เคยเล่นกับมือ พวกเขาก็จะไม่สามารถเป็นนักแก้ปัญหาเช่นกัน
-
7:17 - 7:20ดังนั้นการเล่นก็ถือเป็นงาน และสำคัญเอามากๆ
-
7:21 - 7:27มีสิ่งหนึ่งเกี่ยวกับการเล่นก็คือ มันเกิดจากความอยากรู้อยากเห็น และการสำรวจ
-
7:27 - 7:30แต่ต้องเป็นการสำรวจที่ปลอดภัย
-
7:30 - 7:33บังเอิญในกรณีนี้โอเค เขาเป็นแค่เด็กชายตัวเล็กๆ ที่สนใจในสรีระ
-
7:33 - 7:37และนั่นก็แม่เขาเอง ถ้าเป็นสถานการณ์อื่น อาจจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่
-
7:37 - 7:40แต่ความอยากรู้อยากเห็น การสำรวจ ล้วนเป็นส่วนหนึ่งของการเล่น
-
7:40 - 7:43ถ้าคุณต้องการเป็นส่วนหนึ่งของสังคม คุณต้องเล่นเป็นกลุ่ม
-
7:43 - 7:46และการเล่นเป็นกลุ่มทางสังคม ก็เป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่เราเป็นในทุกวันนี้
-
7:46 - 7:49และมันเป็นผลพลอยได้จากการเล่น
-
7:50 - 7:52การเล่นแรงๆ และหกคะเมนตีลังกา
-
7:52 - 7:55สิงโตตัวเมียเหล่านี้ มองห่างๆ เหมือนกำลังต่อสู้กัน
-
7:55 - 7:58แต่ถ้ามองเข้าไปใกล้ๆ พวกมันก็เหมือนในกรณีหมีขั้วโลกและฮัสกี้
-
7:58 - 8:02ไม่มีกรงเล็บ ขนเรียบ นัยตาอ่อนโยน
-
8:02 - 8:05ปากกว้างไร้เขี้ยว เคลื่อนไหวแบบบัลเลต์
-
8:05 - 8:08เคลื่อนไหวเป็นวง-- ทั้งหมดแสดงถึงการเล่น
-
8:08 - 8:12และการเล่นแบบตึงตังและเกลือกกลิ้ง เป็นสื่อการเรียนรู้อันยอดเยี่ยมของเราทุกคน
-
8:12 - 8:16ยกตัวอย่างเช่น เด็กก่อนวัยเรียนควรได้รับอนุญาตให้ พุ่งตัว, ตี, เป่าปาก,
-
8:16 - 8:23กรีดร้อง, อลหม่าน, และได้รับการพัฒนาผ่านการควบคุมทางอารมณ์
-
8:23 - 8:28และผลพลอยได้ทางสังคมอื่น--ทางการรับรู้ ทางอารมณ์ และทางกายภาพ--
-
8:28 - 8:30และนั่นก็อยู่ในส่วนการเล่นแรงๆ และหกคะเมนตีลังกาที่ว่า
-
8:31 - 8:35การเล่นในฐานะผู้ชม การเล่นในงานพิธีเฉลิมฉลอง-- เราคงเคยมีส่วนร่วมกันมาบ้าง
-
8:35 - 8:39พวกคุณที่มาจากบอสตันรู้ดีว่านี่คือ เวลาที่ว่า ซึ่งหาได้ยาก
-
8:39 - 8:43ที่ทีมเบสบอลเรดซอกซ์ ชนะเวิลด์ซีรีย์
-
8:43 - 8:46แต่มองดูที่ใบหน้าและภาษากายของทุกคน
-
8:46 - 8:49ในภาพที่สับสนนี้ และคุณคงรู้สึกได้ว่าพวกเขาล้วนอยู่ในการเล่นทั้งนั้น
-
8:50 - 8:51การเล่นที่เปี่ยมด้วยจินตนาการ
-
8:51 - 8:56ผมรักภาพนี้ เพราะลูกสาวผม ซึ่งตอนนี้อายุเกือบ 40 ปีแล้ว อยู่ในภาพนี้ด้วย
-
8:56 - 9:00มันเตือนให้ผมนึกถึงการเล่าเรื่องและจินตนาการของเธอ
-
9:00 - 9:05ความสามารถที่จะร้อยเรียงเรื่องราวในวัยเพียงเท่านี้ วัยก่อนเรียน
-
9:05 - 9:08ส่วนสำคัญที่สุดในการเล่น
-
9:08 - 9:11คือการจินตนาการในการเล่นคนเดียว
-
9:11 - 9:15และผมก็ชอบภาพนี้ เพราะมันคือสิ่งที่พวกเราเป็น
-
9:15 - 9:19เราทุกคนล้วนมีเสียงภายในที่เป็นเรื่องเล่าของเราเอง
-
9:19 - 9:24หน่วยหนึ่งที่แสดงความฉลาดเฉลียวของสมองของพวกเราก็คือการเล่าเรื่อง
-
9:24 - 9:27วันนี้ผมกำลังเล่าให้คุณฟังเกี่ยวกับการเล่น
-
9:27 - 9:32ส่วนนี่ คนป่าคนนี้ ผมคิดว่าเขาคงกำลังพูดถึงปลาที่หลุดมือไป คงตัวใหญ่
-
9:32 - 9:36และนี่คือส่วนที่เป็นพื้นฐานของการเล่น
-
9:36 - 9:39แล้วการเล่นมีผลอย่างไรต่อสมอง?
-
9:39 - 9:42มากทีเดียว
-
9:42 - 9:46เรายังไม่ทราบมากนักเกี่ยวกับผลที่มีต่อสมองของมนุษย์
-
9:46 - 9:53เพราะเงินสนับสนุนการวิจัยเกี่ยวกับการเล่น ยังมีไม่มากนัก
-
9:53 - 9:55ผมไปที่คาร์เนกี้เพื่อขอทุนสนับสนุน
-
9:55 - 9:58พวกเขาเคยให้ทุนสนับสนุนเมื่อตอนผมเป็นนักวิชาการ
-
9:58 - 10:03เพื่อศึกษาเรื่องคนขับรถเมาและฝ่าฝืนกฏหมาย และผมก็คิดว่าผมมีประวัติการทำงานที่ดีที่เดียว
-
10:03 - 10:08เมื่อผมใช้เวลาไปกว่าครึ่งชั่วโมงพูดถึงเรื่องการเล่น
-
10:08 - 10:12ก็เป็นที่ชัดเจนว่าพวกเขาไม่..ไม่รู้สึกว่าการเล่นเป็นเรื่องที่จริงจัง
-
10:12 - 10:16ผมคิดเช่นนั้น นั่นเป็นเมื่อหลายปีก่อน ผมคิดว่าคลื่นความคิดแบบนั้นผ่านไปแล้ว
-
10:16 - 10:18และคลื่นของการเล่นกำลังก่อตัวขึ้น
-
10:18 - 10:20เพราะมันมีหลักการทางวิทยาศาสตร์สนับสนุน
-
10:20 - 10:23ไม่มีอะไรจุดประกายสมองได้เหมือนการเล่น
-
10:23 - 10:26การเล่นในสามมิติจุดระเบิดให้สมองส่วนเซเรเบลลัม
-
10:26 - 10:29ส่งสัญญาณกระตุ้นจำนวนมาก ไปยังสมองส่วนหน้า--
-
10:29 - 10:33ส่วนปฏิบัติการ--ที่ช่วยพัฒนาความทรงจำเกี่ยวกับการเรียนรู้
-
10:33 - 10:35และ ๆ ๆ ๆ
-
10:35 - 10:41สำหรับผม มันเป็นการผจญภัยทางวิชาการที่ต้องการ การฟูมฟักอย่างสุดๆ
-
10:41 - 10:46ในการที่จะมองประสาทวิทยาในส่วนที่เกี่ยวกับการเล่น และการนำผู้คนมาทำงานร่วมกัน
-
10:46 - 10:51ซึ่งแต่ละคนต่างก็มีหลักการของแต่ละคนนั้นไม่ได้คิดไปในแนวนั้นเลยซะทีเดียว
-
10:51 - 10:54และนั่นก็คือหน้าที่ของสถาบันการเล่นแห่งชาติ
-
10:54 - 10:56และนี่คือหนึ่งในหลายวิธี ที่คุณสามารถใช้ศึกษาเรื่องการเล่น--
-
10:56 - 11:00คือติดเอาตัววัดคลื่นกระแสไฟฟ้า 256 ตัว
-
11:00 - 11:05เสียใจด้วยที่ผมไม่มีเรื่องที่ดูน่าเล่นมาให้ดู แต่มันช่วยให้เราวัดค่าต่างๆ แม้ตอนเคลื่อนไหว
-
11:05 - 11:07ซึ่งเคยเป็นข้อจำกัดในการศึกษาการเล่น
-
11:07 - 11:11และเราอยู่ระหว่างการศึกษาเรื่องการเล่นระหว่างแม่-ลูก
-
11:11 - 11:14ที่เราหวังว่าจะแล้วเสร็จสมบูรณ์ในไม่ช้า
-
11:14 - 11:17สาเหตุที่ผมใส่ไว้ที่นี่ก็เพื่อเป็นการจัดลำดับ
-
11:17 - 11:21ความคิดของผม ที่จะแสดงให้เห็นว่าการเล่นทำอะไรได้บ้าง
-
11:21 - 11:25โลกของสัตว์ ได้แสดงให้เราเห็นอย่างชัดเจน
-
11:25 - 11:28ในโลกของสัตว์ ถ้าคุณนำเอาหนูมา
-
11:28 - 11:34ปล่อยให้มันได้เล่นเป็นระยะเวลาหนึ่ง ในวัยเด็ก
-
11:34 - 11:37และพอคุณจำกัดการเล่น--พวกมันร้องเสียงแหลม กอดรัด
-
11:37 - 11:40ตะครุบกัน, ซึ่งนั่นก็เป็นส่วนหนึ่งของการเล่นของพวกมัน
-
11:40 - 11:45ถ้าคุณหยุดพฤติกรรมที่ว่าในกลุ่มทดลองหนึ่ง
-
11:45 - 11:48และอนุญาตให้เกิดในอีกกลุ่มทดลอง
-
11:48 - 11:50และเมื่อคุณให้หนูเหล่านั้น
-
11:50 - 11:53ได้เจอกับปลอกคอแมวที่เต็มไปด้วยกลิ่น
-
11:53 - 11:56โดยสัญชาตญาณพวกมันจะหลบหนีและหาที่ซ่อน
-
11:56 - 11:59ฉลาดไม่เลว-- พวกมันไม่อยากถูกแมวฆ่า
-
11:59 - 12:01แล้วเกิดอะไรขึ้น?
-
12:01 - 12:03ทั้งสองกลุ่มล้วนหลบซ่อน
-
12:04 - 12:07พวกที่ไม่ได้รับการเล่น ไม่เคยโผล่ออกจากที่ซ่อนเลย
-
12:07 - 12:08และตายในที่สุด
-
12:08 - 12:12พวกที่เคยเล่น ค่อยๆ สำรวจสภาพแวดล้อม
-
12:12 - 12:15และเริ่มลองพิสูจน์สิ่งที่พวกมันพบอีกครั้ง
-
12:15 - 12:18นั้นบอกบางอย่างแก่ผม อย่างน้อยก็ในหนู--
-
12:18 - 12:21ซึ่งผมคิดว่าพวกมันมีตัวส่งสัญญาณทางประสาทแบบเดียวกับเรา
-
12:21 - 12:23และมีโครงสร้างสมองคล้ายของเรา
-
12:23 - 12:26ว่า การเล่นอาจจะค่อนข้างสำคัญสำหรับการเอาชีวิตรอดของเรา
-
12:26 - 12:30และอีกมากมาย มีการทดลองกับสัตว์อีกมากที่ผมสามารถนำมาเล่าให้ฟังได้
-
12:31 - 12:35ทีนี้ นี่คือผลพวงของการถูกลิดรอนการเล่น (หัวเราะ)
-
12:35 - 12:37นี่ใช้เวลานานทีเดียว
-
12:37 - 12:42ผมต้องบังคับให้้โฮเมอร์นอนลง ใส่เขาเข้าไปในเครื่องสแกนแม่เหล็กไฟฟ้า เครื่องสแกนโฟตอน
-
12:42 - 12:46และเครื่องตรวจวัดคลื่นสมองอีกหลายตัว แต่ก็เหมือนกับพวกที่เอาแต่ดูทีวีนั่นแหละ สมองของเขาหดเหลือนิดเดียว
-
12:46 - 12:49และเราก็รู้แน่ๆ ว่าพวกสัตว์พื้นเมือง
-
12:49 - 12:51และสัตว์อื่นๆ เมื่อถูกจำกัดการเล่น
-
12:51 - 12:55พวกมัน รวมทั้งพวกหนูด้วย จะมีการพัฒนาสมองที่ไม่ปกติ
-
12:56 - 13:01ปัจจุบัน พบว่าสิ่งที่ตรงข้ามกับการเล่นไม่ใช่การทำงาน
-
13:01 - 13:03มันคือ ความหดหู่
-
13:03 - 13:07และผมคิดว่า ถ้าคุณคิดถึงชีวิตที่ปราศจากการเล่น
-
13:07 - 13:10ไม่มีอารมณ์ขัน ไม่มีการจีบกัน ไม่มีภาพยนต์
-
13:10 - 13:15ไม่มีเกมส์ ไม่มีแฟนตาซี และอื่นๆ
-
13:15 - 13:19ลองจินตนาการถึงวัฒนธรรมหรือชีวิต ผู้ใหญ่หรืออะไรแล้วแต่
-
13:20 - 13:22ที่ปราศจากการเล่น
-
13:22 - 13:25และสิ่งที่เป็นลักษณะเฉพาะมากของเผ่าพันธุ์เรา
-
13:25 - 13:29ก็คือ พวกเราถูกออกแบบให้เล่นตลอดชีวิตของเรา
-
13:30 - 13:33และพวกเรามีความสามารถในการส่งสัญญาณการเล่น
-
13:33 - 13:38คงไม่มีใครคิดถึงเจ้าสุนัขที่ผบถ่ายภาพไว้ ที่หาดคาเมลเมื่อสองสามสัปดาห์ก่อน
-
13:38 - 13:41สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นตามมาจากพฤติกรรมในภาพ
-
13:41 - 13:42ก็คือ การเล่น
-
13:42 - 13:43คุณเชื่อใจได้เลย
-
13:43 - 13:47พื้นฐานความเชื่อใจของมนุษย์ก่อร่างผ่านสัญญาณการเล่น
-
13:47 - 13:52และเราเริ่มสูญเสียสัญญาณเหล่านั้น โดยทางวัฒนธรรมและอื่นๆ เมื่อโตเป็นผู้ใหญ่
-
13:52 - 13:54เป็นเรื่องที่น่าอาย
-
13:54 - 13:57ผมคิดว่าพวกเรายังมีเรื่องต้องเรียนรู้อีกมาก
-
13:57 - 14:01เจน กู๊ดออล กับการเล่นกับใบหน้ากับลิงชิมแปนซีตัวโปรดของเธอ
-
14:01 - 14:04ระบบส่งสัญญาณในการเล่นล้วนทำผ่าน
-
14:04 - 14:08น้ำเสียง สีหน้า ร่างกาย ท่าทาง
-
14:08 - 14:13คุณบอกได้ทันที-- และเมื่อพูดถึงการเล่นเป็นหมู่คณะ
-
14:13 - 14:17มันสำคัญมากสำหรับกลุ่มที่จะต้องรู้สึกถึงความปลอดภัย
-
14:17 - 14:20โดยผ่านทางการแบ่งปันสัญญาณการเล่นของพวกเขาเอง
-
14:21 - 14:23พวกคุณอาจจะไม่รู้จักคำนี้
-
14:23 - 14:28แต่มันควรจะเป็นชื่อและสกุลทางชีวภาพของคุณ
-
14:28 - 14:32เพราะว่าคำนี้หมายถึง การคงไว้ซึ่งความเป็นเด็กจนถึงวัยผู้ใหญ่
-
14:32 - 14:35ในเชิงมนุษยวิทยา พวกเราคือ
-
14:35 - 14:38พวกที่มีคุณสมบัตินี้ที่สุด จากการศึกษามากมาย
-
14:38 - 14:43เป็นพวกที่อ่อนเยาว์ ยืดหยุ่น และปั้นแต่งได้ที่สุดในบรรดาสิ่งมีชิวิตทั้งหลาย
-
14:43 - 14:46และเช่นกัน เป็นพวกที่ขี้เล่นที่สุด
-
14:46 - 14:49และนี่ทำให้เราได้เปรียบในการปรับตัว
-
14:50 - 14:53ทีนี้ ยังมีอีกวิธีในการทำความเข้าใจกับการเล่น
-
14:53 - 14:56ซึ่งผมอยากจะเน้นในที่นี้
-
14:56 - 14:59นั่นก็คือ ประวัติการเล่น
-
14:59 - 15:02ประวัติการเล่นของคุณเป็นลักษณะเฉพาะบุคคล
-
15:02 - 15:06และบ่อยครั้งไม่ใช่สิ่งที่เราจะตั้งใจคิดถึงมัน
-
15:06 - 15:09นี่คือหนังสือที่เขียนโดยนักเล่นที่บรรลุแล้ว
-
15:09 - 15:11นามว่า เควิน แคโรล
-
15:11 - 15:16เควิน แคโรล มาจากสภาพแวดล้อมที่ถูกลิดรอนสุดขีด
-
15:16 - 15:20แม่ที่ติดเหล้า พ่อที่ทิ้งไป อยู่ใจกลางเมืองฟิลาเดลเฟีย
-
15:20 - 15:23เป็นคนดำ ต้องดูแลน้อง
-
15:23 - 15:26ค้นพบว่าเมื่อเขามองไปที่สนามเด็กเล่น
-
15:26 - 15:29จากนอกหน้าต่างมายังที่ที่เขาอยู่อย่างจำกัด
-
15:29 - 15:31เขารู้สึกถึงบางอย่างที่แตกต่างไป
-
15:31 - 15:34และทำให้เขาเฝ้าติดตามมัน
-
15:34 - 15:37การเปลี่ยนแปลงชีวิตของเขา
-
15:37 - 15:42จากการถูกลิดรอนและที่ใครก็คาดว่าคงไม่พ้นคุกหรือความตาย
-
15:42 - 15:47เขากลายเป็นนักภาษาศาสตร์ เป็นผู้ฝึกซ้อมให้แก่ทีมบาสเกตบอลเซเว่นตี้ซิกเซอร์ และปัจจุบันนักพูดที่ทรงพลัง
-
15:48 - 15:53และเขาให้การเล่นเป็นพลังในการเปลี่ยนแปลง
-
15:53 - 15:56ตลอดชีวิตของเขา
-
15:56 - 16:01มีอีกประวัติการเล่นที่ผมคิดว่ากำลังคืบหน้า
-
16:03 - 16:06พวกคุณที่จำ อัล กอร์ ได้
-
16:06 - 16:11ระหว่างดำรงตำแหน่งสมัยแรกและระหว่างการแข่งขัน
-
16:11 - 16:14ชิงตำแหน่งประธานาธิบดีที่ประสบความสำเร็จแต่ไม่ได้รับเลือก
-
16:14 - 16:19อาจจะจำเขาได้ในแง่ที่มีบุคคลิกทื่อๆ และไม่เป็นตัวของตัวเอง
-
16:19 - 16:21อย่างน้อยก็ในที่สาธารณะ
-
16:21 - 16:25และถ้าดูประวัติของเขา ที่ปรากฏตามหนังสือพิมพ์
-
16:25 - 16:31อย่างน้อยเมื่อมองจากมุมเล็กๆ นี้ ผมรู้สึกว่า
-
16:31 - 16:35หลายสิ่งในชีวิตเขาถูกตั้งโปรแกรมไว้แล้ว
-
16:36 - 16:41ฤดูร้อนกับการทำงานหนักท่ามกลางความร้อนระอุของรัฐเทนเนสซี
-
16:42 - 16:48เป็นความคาดหวังของพ่อผู้เป็นวุฒิสมาชิกและวอชิงตัน ดีซี
-
16:48 - 16:51และแม้ผมจะคิดว่าเขามีความสามารถในการเล่นค่อนข้างแน่
-
16:51 - 16:53เพราะว่าผมพอมีความรู้เกี่ยวกับมัน
-
16:53 - 16:57ผมคิดว่า เขาดูไม่มีพลังเท่ากับที่เห็นในตอนนี้
-
16:57 - 17:01โดยการให้ความสนใจในสิ่งที่เป็นความใฝ่ฝันของตนเอง
-
17:01 - 17:04และแรงขับเคลื่อนภายในตนเอง
-
17:04 - 17:09ซึ่งผมคิดว่าเป็นพื้นฐานในประวัติการเล่นของเราทุกคน
-
17:09 - 17:12สิ่งที่ผมอยากจะสนับสนุนให้แต่ละคนทำ
-
17:12 - 17:16คือสำรวจย้อนไปในอดีตเท่าที่จะทำได้
-
17:16 - 17:21จนพบภาพที่ชัดเจน เต็มไปด้วยความสุข สนุกสนานที่สุดที่มี
-
17:21 - 17:24ไม่ว่าจะเป็นกับของเล่น ในวันเกิด หรือวันหยุด
-
17:24 - 17:27และเริ่มก่อร่างจากความรู้สึกนั้น
-
17:27 - 17:30ไปสู่คำตอบว่ามันเชื่อมโยงกับชีวิตของคุณในตอนนี้อย่างไร
-
17:30 - 17:33แล้วคุณจะพบว่า คุณอาจอยากเปลี่ยนงาน -
-
17:33 - 17:36ซึ่งเกิดขึ้นกับหลายคนที่ผมแนะนำให้ทำแบบนี้
-
17:36 - 17:39เพื่อที่จะเพิ่มพลังผ่านการเล่นของพวกเขา
-
17:39 - 17:43หรือคุณจะสามารถเพิ่มคุณค่าให้แก่ชีวิตคุณ ด้วยการจัดลำดับความสำคัญ
-
17:43 - 17:45และให้ความเอาใจใส่มัน
-
17:45 - 17:48พวกเราส่วนใหญทำงานเป็นกลุ่ม และผมยกเรื่องนี้มาเพราะ
-
17:48 - 17:51ดีสกูล โรงเรียนสอนออกแบบที่สแตนฟอร์ด
-
17:51 - 17:54ต้องขอบคุณเดวิด เคลลี่ และคนอื่นๆ อีกมาก
-
17:54 - 17:57ที่มีวิสัยทัศน์ในการก่อตั้งมัน
-
17:57 - 17:59อนุญาตให้กลุ่มของพวกเรามาร่วมกันทำงาน
-
17:59 - 18:03และสร้างสรรค์วิชาเรียนที่ชื่อว่า "จากการเล่นสู่นวัตกรรม"
-
18:03 - 18:06คุณจะเห็นว่าวิชานี้ก็คือการเจาะลึกลงไป
-
18:06 - 18:10ในสภาวะการเล่นของมนุษย์ ซึ่งคล้ายกับสภาวะของหมีขั้วโลกกับฮัสกี้
-
18:10 - 18:12และมันสำคัญกับความคิดสร้างสรรค์
-
18:12 - 18:15เพื่อที่จะสำรวจพฤติกรรมการเล่น การพัฒนาการและพื้นฐานทางชีวภาพของมัน
-
18:15 - 18:18เพื่อที่จะนำหลักการ ผ่านการออกแบบกระบวนการคิด
-
18:18 - 18:20เพื่อไปส่งเสริมนวัตกรรมในบริษัท
-
18:20 - 18:23นักเรียนจะทำงานร่วมกับเพื่อนร่วมงานภายนอก
-
18:23 - 18:26ในโครงการออกแบบตามความต้องการใข้งาน
-
18:26 - 18:28นี่เป็นการเดินทางไกลครั้งแรกของเรา
-
18:28 - 18:32เราใช้เวลาไปแล้วกว่า 2 เดือนครึ่งถึง 3 เดือน และค่อนข้างสนุกสนานทีเดียว
-
18:32 - 18:35นั่นคือนักเรียนดาวเด่นของเรา สุนัขพันธุ์ลาบาดอร์
-
18:35 - 18:39มันสอนให้เราหลายคนให้รู้ว่า การเล่นคืออะไร
-
18:39 - 18:43และเหล่าอาจารย์ผู้สูงอายุ และหมดกำลังวังชาคอยรับผิดชอบ
-
18:43 - 18:48เบรนดอน บอย ริช แครนดอล และทางขวาสุดคือ
-
18:48 - 18:53สจ๊วต ทอมสัน คนที่ผมคิดว่าจะเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดกับ จอร์จ สมูธ ในการชิงรางวัลโนเบล
-
18:53 - 18:54ในสาขาประสาทวิทยา
-
18:54 - 18:56ดังนั้นเรามีเบรนดอน ที่มาจากไอดีโอ
-
18:56 - 19:00และพวกเราที่เหลือ นั่งเรียงกันมองดูนักเรียนเหล่านี้
-
19:00 - 19:04นำเอาหลักการเล่น ไปใช้ประโยชน์จริงในชั้นเรียน
-
19:06 - 19:10หนึ่งในโครงการของพวกเขาก็คือ
-
19:10 - 19:13ดูว่าอะไรทำให้การประชุมเป็นเรื่องน่าเบื่อ
-
19:13 - 19:16และหาทางแก้ไขมัน
-
19:16 - 19:20ผลก็คือภาพยนตร์ที่สร้างขึ้นโดยนักเรียน
-
19:20 - 19:23ที่คุณจะได้เห็นนี้
-
19:23 - 19:27สภาวะลื่นไหล คือสภาวะทางจิตใจที่ไม่รู้ตัว
-
19:27 - 19:30ซึ่งบุคคลนั้นจมดิ่งเข้าไปในสิ่งที่เขาหรือเธอกำลังทำ
-
19:30 - 19:33มีลักษณะของความรู้สึกของการจับจ้องที่เต็มไปด้วยพลัง
-
19:33 - 19:36มีส่วนร่วมอย่างเต็มที่และความสำเร็จบนกระบวนการทำงาน
-
19:40 - 19:43หัวใจสำคัญที่เราเรียนรู้ได้จากการประชุม
-
19:43 - 19:46คือผู้คนจัดรวมการประชุมต่างๆ ตามลำดับ
-
19:46 - 19:48สร้างความยุ่งเหยิงตลอดวัน
-
19:48 - 19:51ผู้เข้าประชุมไม่ทราบเลยว่าเมื่อไรที่พวกเขาจะกลับไปทำงานของตน
-
19:51 - 19:53ที่ถูกกองทิ้งไว้บนโต๊ะ
-
19:53 - 19:56แต่มันไม่จำเป็นต้องเป็นแบบนั้น
-
19:56 - 20:49(ดนตรี)
-
20:49 - 20:52ผู้ปราดเปรื่องและผู้บำเพ็ญตน
-
20:52 - 20:54แห่งสถานที่ที่เรียกว่าดี สกูล
-
20:54 - 20:58ได้ออกแบบการประชุมที่คุณสามารถออกมาได้อย่างแท้จริงเมื่อเลิกประชุม
-
20:59 - 21:03ปลดเปลื้องการประชุมออก และกลับสู่ความสงบทางจิตใจ
-
21:04 - 21:06เพราะว่าเมื่อใดก็ตามที่คุณต้องการมันอีกครั้ง
-
21:06 - 21:10การประชุมก็แขวนรอคุณอยู่ตรงนั้น
-
21:12 - 21:14การประชุมที่พร้อมให้คุณได้สวมใส่
-
21:14 - 21:18เพราะเมื่อคุณสวมใส่มัน คุณจะได้รับทุกสิ่งที่ต้องการเพื่อทำให้
-
21:18 - 21:21เป็นการประชุมที่สนุก ได้ผล และมีประโยชน์
-
21:21 - 21:24แต่เมื่อคุณถอดมันออก
-
21:24 - 21:26นั่นแหละคือเมื่อของจริงจะปรากฏ
-
21:26 - 21:32(ดนตรี)
-
21:32 - 21:35(หัวเราะ) (ปรบมือ)
-
21:35 - 21:38ดังนั้นผมอยากจะกระตุ้นให้พวกคุณทุกคน
-
21:41 - 21:43เข้าร่วม
-
21:43 - 21:46ไม่ใช่ในแบบแยกงานและการเล่นออกจากกัน
-
21:46 - 21:49เหมือนที่คุณแบ่งเวลาออกมาต่างหากเพื่อเล่น
-
21:49 - 21:52แต่เป็นในลักษณะที่ชีวิตของคุณถูกสูบฉีด
-
21:52 - 21:56นาทีต่อนาที ชั่วโมงต่อชั่วโมง
-
21:56 - 21:58ไปด้วยการเล่นทางกาย
-
21:58 - 22:00ทางวัตถุ
-
22:00 - 22:05ทางสังคม ทางแฟนตาซี หรือแบบใดๆ ก็ตาม
-
22:05 - 22:09และผมคิดว่า คุณจะมีชีวิตที่ดีขึ้นและมากด้วยพลัง
-
22:09 - 22:11ขอบคุณครับ
-
22:11 - 22:18(ปรบมือ)
-
22:18 - 22:21จอห์น ฮอคเคนเบอรี่: ฟังดูแล้ว สิ่งที่คุณกำลังบอกก็คือ
-
22:21 - 22:25อาจมีแนวโน้ม ที่คนบางส่วนจะมองงานของคุณ
-
22:25 - 22:27แล้วรู้สึกว่า
-
22:27 - 22:32ฉันเคยได้ยินเรื่องแบบนี้่ แนวเดียวกับจิตวิทยาการเล่นที่นิยมพูดๆ กัน
-
22:32 - 22:34ที่บอกว่า ทางใดทางหนึ่ง
-
22:34 - 22:37วิถีที่สัตว์และมนุษย์เข้าไปเกี่ยวข้องกับการเล่น
-
22:37 - 22:40ก็เพื่อเป็นการเตรียมพร้อมสำหรับกิจกรรมในวัยเติบใหญ่
-
22:40 - 22:43แต่งานวิจัยของคุณดูเหมือนจะบอกว่ามันไม่ถูกต้องเลย
-
22:43 - 22:46ใช่ ผมคิดว่านั่นไม่ถูกต้องนัก
-
22:46 - 22:49บางทีเพราะสัตว์ต่างๆ ได้สอนเราว่า
-
22:49 - 22:53ถ้าคุณหยุดไม่ให้แมวได้เล่น
-
22:53 - 22:57ซึ่งคุณสามารถทำมันได้ และเราก็เห็นว่าแมวเล่นยังไง
-
22:57 - 23:02แมวก็ยังเป็นนักล่าที่ดีเหมือนที่ควรเป็น ถึงแม้จะไม่ได้เล่น
-
23:02 - 23:04และถ้าคุณลองจินตนาการถึงเด็ก
-
23:04 - 23:07กำลังเล่นสมมุติเป็นคิงคอง
-
23:07 - 23:10หรือนักแข่งรถ หรือเจ้าหน้าที่ดับเพลิง
-
23:10 - 23:13ก็ไม่ได้แปลว่า เด็กจะกลายเป็นนักแข่งรถ หรือเจ้าหน้าที่ดับเพลิงกันหมด
-
23:14 - 23:19ใช่ไหม มันมีความไม่เชื่อมโยงกันระหว่างการเตรียมพร้อมเพื่ออนาคต
-
23:19 - 23:22ซึ่งก็คืออะไรที่คนส่วนใหญ่รู้สึกคุ้นเคยในการคิดเกี่ยวกับการเล่น
-
23:22 - 23:26กับการคิดว่าการเล่นเป็นหน่วยหนึ่งทางชีวภาพที่แยกออกมา
-
23:26 - 23:31และจากการศึกษาจากสัตว์มาสี่ถึงห้าปี
-
23:31 - 23:36ได้เปลี่ยนมุมมองที่ผมเคยมี ให้มาเป็นอย่างที่เห็นในปัจจุบัน
-
23:36 - 23:40ซึ่งก็คือ การเล่นนั้นมีที่ทางทางชีวภาพ
-
23:40 - 23:43ก็เหมือนกับการนอนและการฝัน
-
23:43 - 23:48และถ้าคุณมองการนอนและการฝันในเชิงชีวภาพ
-
23:48 - 23:50สัตว์มีการนอนและฝัน
-
23:50 - 23:53ฝึกฝน และทำสิ่งอื่นๆ ที่ช่วยเรื่องความจำ
-
23:53 - 23:56และนั่นคือส่วนสำคัญของการนอนและการฝัน
-
23:56 - 23:59วิวัฒนาการขั้นต่อไปของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม
-
23:59 - 24:03และสัตว์ที่เต็มไปด้วยเซลล์ประสาทจำนวนมากล้น
-
24:03 - 24:06ก็คือเพื่อที่จะเล่น
-
24:06 - 24:09และความจริงที่ว่า หมีขั้วโลกและฮัสกี้ หรือ นกกางเขนและหมี
-
24:09 - 24:15หรือ คุณและผมและสุนัขของเรา สามารถก้าวข้ามและมีประสบการณ์แบบนั้น
-
24:15 - 24:18แยกการเล่นให้เป็นเรื่องต่างหาก
-
24:18 - 24:22และมันสำคัญอย่างยิ่งในการเรียนรู้และพัฒนาสมอง
-
24:22 - 24:25ดังน้นมันไม่ใช่แค่อะไรที่คุณทำเมื่อคุณมีเวลาว่าง
-
24:25 - 24:28คุณทำได้ไง คือผมรู้ว่าคุณเป็นส่วนหนึ่งของวงการวิจัยทางวิทยาศาสตร์
-
24:28 - 24:33และคุณก็ต้องถูกประเมินในเรื่องการได้รับทุนสนับสนุนและการเสนอโครงการเหมือนคนอื่นๆ
-
24:33 - 24:35คุณป้องกันอย่างไร -
-
24:35 - 24:41บางข้อมูลที่คุณได้ ความรู้ทางวิทยาศาสตร์ที่คุณพุดถึง มันค่อนข้างเป็นของร้อน
-
24:41 - 24:45คุณป้องกันอย่างไร ไม่ให้เกิดการตีความทั้งจากสื่อมวลชน
-
24:45 - 24:51หรือจากคนในวงการวิทยาศาสตร์ในเชิงนัยในงานวิจัยของคุณ
-
24:51 - 24:54คล้ายกับที่เกิดกับ ปรากฎการณ์โมสาร์ท
-
24:54 - 24:57แบบว่า โอ้ เครื่องสแกนแสดงให้เห็น...
-
24:57 - 25:00ว่าการเล่นช่วยเพิ่มพูนความเฉลียวฉลาด
-
25:00 - 25:02ดีล่ะ นำเด็กๆ มาไว้ในคอก
-
25:02 - 25:06ปล่อยให้เล่น แล้วเด็กก็จะเป็นอัจฉริยะและเข้าฮาวาร์ด
-
25:06 - 25:09คุณป้องกันไม่ให้ผู้คนทำแบบนั้นได้อย่างไร
-
25:09 - 25:11บนพื้นฐานข้อมูลที่คุณกำลังพัฒนา?
-
25:11 - 25:14ผมคิดว่า ทางเดียวที่ผมจะทำได้
-
25:14 - 25:17ก็คือรวบรวมเหล่าที่ปรึกษาที่ผมมี
-
25:17 - 25:19ซึ่งเป็นนักปฏิบัติ
-
25:19 - 25:23โดยผ่านการเล่นที่ไม่จัดเตรียมไว้ก่อน หรือท่าทางตลก หรืออะไรก็ตาม
-
25:23 - 25:25สร้างสภาวะการเล่นขึ้นมา
-
25:25 - 25:27ทำให้ผู้คนเห็นในสภาวะที่ว่า
-
25:27 - 25:31และคุณก็มีผู้เชี่ยวชาญเครื่องสแกนสมอง คุณมี แฟรงค์ วิลสัน
-
25:31 - 25:36และคุณมีนักวิทยาศาสตร์ตัวจริงในด้านต่างๆ รวมถึงนักประสาทวิทยา
-
25:36 - 25:42ทั้งหมดรวมตัวกันโดยมีจุดหมายที่การเล่น
-
25:42 - 25:46มันคงเป็นการยากที่จะไม่เอาจริงเอาจังกับมัน
-
25:46 - 25:49แต่โชคไม่ดี สิ่งที่ว่านี้ยังทำกันไม่เพียงพอ
-
25:49 - 25:52ในฐานะมูลนิธิเพื่อวิทยาศาสตร์แห่งชาติ สถาบันวิจัยสุขภาพจิตแห่งชาติ
-
25:52 - 25:55หรือใครก็ตามที่เห็นด้วยกับแนวทางนี้ ทำกันอย่างจริงจัง
-
25:55 - 26:01ผมหมายถึงคุณยังไม่ได้ยินอะไร แบบว่า โรคมะเร็ง หรือโรคหัวใจ
-
26:01 - 26:03ที่เกี่ยวข้องกับการเล่น
-
26:03 - 26:08แต่สำหรับผม ผมมองมันเป็นพื้นฐานของความอยู่รอด ในระยะยาว
-
26:08 - 26:12เหมือนกับการเรียนรู้พื้นฐานทางด้านสุขภาพ
-
26:12 - 26:14และนี่คือ สจ๊วต บราวน์ ขอบคุณครับ
-
26:14 - 26:16(ปรบมือ)
- Title:
- สจ๊วต บราวน์: การเล่นมันมากกว่าเรื่องสนุก--มันคือชีวิต
- Speaker:
- Stuart Brown
- Description:
-
more » « less
สจ๊วต บราวน์ เป็นผู้บุกเบิกงานวิจัยเกี่ยวกับการเล่น บอกว่า อารมณ์ขัน เกมส์ และเรื่องแฟนตาซี เป็นมากกว่าแค่เรื่องสนุก เด็กที่เล่นมากๆ จะกลายเป็นผู้ใหญ่ที่เฉลียวฉลาด และมีความสุข และถ้าเรายังคงเล่นอยู่ มันจะช่วยให้เราฉลาดขึ้น ไม่ว่าอยู่ในวัยไหน
- Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 26:26
|
Nithiroj Tripatarasit added a translation |