Senin bu resimlerine o kadar uzun süredir bakıyorum ki Neredeyse gerçek olduklarına inanacağım Senin resimlerinle o kadar uzun süredir birlikte yaşıyorum ki Neredeyse bu resimlerin Hissedebildiğim tek şey olduğuna inanacağım Seni hatırlıyorum Yağmurda sessizce duruyordun Ben kalbine yakın olmak için koşarken Gökyüzü üstümüze düşerken öpüştük Seni yanıma çektim Sen korkunca seni hep yanıma çekerdim Seni hatırlıyorum Gecede yumuşakça koşuyordun Kardan daha büyük, daha parlak, daha beyazdın Sahtekarlığa karşı bağırdın Göğe karşı bağırdın Ve sonunda tüm cesaretini toplayıp Hepsini ardında bıraktın Seni hatırlıyorum Kollarıma düştüğünü Kalbin öldüğü için ağladığını Bembeyazdın Ve nasıl da narin Soğukta kaybolmuştun Karanlıkta hep kaybolurdun Seni hatırlıyorum Nasıl olduğunu Boğulduğunu, melekler gibi olduğunu Herşeyin ötesinde olduğunu Son kez tut beni, sonra sessizce uzaklaş Gözlerimi aç Ama hiçbir şey göremiyorum Yalnızca doğru kelimeleri düşünebilseydim Kalbine tutunabilirdim Yalnızca doğru kelimeleri düşünebilseydim Senden kopmazdım Senin tüm resimlerin.. Senin bu resimlerine o kadar uzun süredir bakıyorum ki Ama hiçbir zaman kalbine tutunamıyorum Kelimelerin doğru olması için, hep bakıyorum Ama hep kopuyorum Senin resimlerin... Bu dünyada hiçbir şeyi Daha fazla istemedim Seni kalbimin derinliklerinde hissetmekten daha fazla Bu dünyada hiçbir şeyi Daha fazla istemedim Hiçbir zaman koptuğumuzu hissetmemekten daha fazla Senin tüm resimlerin...