Senin bu resimlerine o kadar uzun süredir bakıyorum ki
Neredeyse gerçek olduklarına inanacağım
Senin resimlerinle o kadar uzun süredir birlikte yaşıyorum ki
Neredeyse bu resimlerin
Hissedebildiğim tek şey olduğuna inanacağım
Seni hatırlıyorum
Yağmurda sessizce duruyordun
Ben kalbine yakın olmak için koşarken
Gökyüzü üstümüze düşerken öpüştük
Seni yanıma çektim
Sen korkunca seni hep yanıma çekerdim
Seni hatırlıyorum
Gecede yumuşakça koşuyordun
Kardan daha büyük, daha parlak, daha beyazdın
Sahtekarlığa karşı bağırdın
Göğe karşı bağırdın
Ve sonunda tüm cesaretini toplayıp
Hepsini ardında bıraktın
Seni hatırlıyorum
Kollarıma düştüğünü
Kalbin öldüğü için ağladığını
Bembeyazdın
Ve nasıl da narin
Soğukta kaybolmuştun
Karanlıkta hep kaybolurdun
Seni hatırlıyorum
Nasıl olduğunu
Boğulduğunu, melekler gibi olduğunu
Herşeyin ötesinde olduğunu
Son kez tut beni, sonra sessizce uzaklaş
Gözlerimi aç
Ama hiçbir şey göremiyorum
Yalnızca doğru kelimeleri düşünebilseydim
Kalbine tutunabilirdim
Yalnızca doğru kelimeleri düşünebilseydim
Senden kopmazdım
Senin tüm resimlerin..
Senin bu resimlerine o kadar uzun süredir bakıyorum ki
Ama hiçbir zaman kalbine tutunamıyorum
Kelimelerin doğru olması için, hep bakıyorum
Ama hep kopuyorum
Senin resimlerin...
Bu dünyada hiçbir şeyi
Daha fazla istemedim
Seni kalbimin derinliklerinde hissetmekten daha fazla
Bu dünyada hiçbir şeyi
Daha fazla istemedim
Hiçbir zaman koptuğumuzu hissetmemekten daha fazla
Senin tüm resimlerin...