I heb een vriend die een kunstenaar is, en die soms een perspectief aanneemt waarmee ik het niet helemaal eens ben. Hij houdt een bloem omhoog en zegt dan "Kijk hoe mooi hij is" en ik beaam dat. Waarop hij zegt, zie je, als een kunstenaar kan ik zien hoe mooi dit is, maar jij als een wetenschapper haalt dit allemaal uit elkaar en het wordt een saai ding. En ik denk dan dat hij een beetje gek is. Om te beginnen is de schoonheid die hij ziet beschikbaar voor andere mensen, en ook voor mij. Ik geloof, ondanks dat ik esthetisch misschien niet zo verfijnd ben als hij is, ik de schoonheid van een bloem kan waarderen. Tegelijkertijd zie ik veel meer van de bloem dan hij ziet. Ik kan mij de cellen voorstellen in de bloem, de complexe acties binnenin, die ook een schoonheid bezitten. Ik bedoel, het is niet enkel schoonheid binnen deze afmeting van een enkele centimeter, er is ook schoonheid binnen kleinere afmetingen. De structuur aan de binnenzijde, maar ook de processen, het feit dat de kleuren en de bloem zelf zijn geëvolueerd om insecten voor bestuiving aan te trekken is interessant. Het betekent dat insecten de kleur kunnen zien. Het voegt een vraag toe: bestaat dit esthetisch gevoel ook in de lagere vormen... waarom is het esthetisch... allerlei interessante vragen met welke wetenschap, kennis, alleen maar toevoegt aan de opwinding, en mysterie, en het ontzag voor een bloem. Het voegt enkel toe. Ik begrijp niet hoe het af zou doen. Als je verwacht had dat de wetenschap alle antwoorden zou geven op de prachtige vragen over wat we zijn, waar we naartoe gaan, wat de betekenis van het universum is, en zo voorts. Dan denk ik dat je makkelijk zonder illusie raakt en gaat zoeken naar een mystiek antwoord op deze vraagstukken. Hoe kan een wetenschapper een mystiek antwoord accepteren. Ik weet het niet, de gehele geest draait om te begrijpen... Nou, laat dat maar. Ik bedoel, ik begrijp dat niet. Maar in ieder geval, als je erover nadenkt, ik denk erover alsof we aan het ontdekken zijn, we proberen zo veel mogelijk uit te vinden over de wereld als we kunnen. Mensen vragen me "Ben je op zoek naar de ultieme wetten van de natuurkunde?" Nee, dat ben ik niet. Ik probeer enkel meer uit te vinden over de wereld, en mocht het zo zijn dat er een simpele, ultieme natuurwet is welke alles verklaart, dan zij dat zo. Dat zou prachtig zijn om uit te vinden. Als het blijkt dat het meer als een ui is met miljoenen laagjes, en wij gewoon moe zijn van het kijken naar de laagjes, dan is dat hoe het is. Maar hoe het ook uitpakt, de natuur is daar ze zal naar boven komen zoals ze is. Om die reden, wanneer we het gaan onderzoeken, zouden we niet vooruit moeten bepalen wat het is dat we proberen te doen, behalve het ontdekken van meer. Zie je, een kwestie is: kan ik leven met twijfel en onzekerheid en niet wetend. Ik denk dat het veel interessanter is om te leven zonder te weten dan het is om antwoorden te hebben welke verkeerd kunnen zijn. Ik heb waarschijnlijke antwoorden, en mogelijke ideeën, en verscheidene niveaus van zekerheid over verschillende dingen, maar ik ben nergens compleet zeker van, en er is zoveel meer waar ik helemaal niets over weet. Maar ik hoef niet perse een antwoord te hebben. Ik voel geen angst voor het niet weten van dingen; door verdwaald te zijn in een mysterieus universum zonder een doel te hebben, zoals het echt is, zover ik weet. Dat beangstigt me niet. En alles bij elkaar genomen kan ik niet in de speciale verhalen geloven welke verzonnen zijn op basis van onze relatie met het universum op grote schaal, omdat ze te te simpel lijken, te verbonden.. te lokaal, te provinciaal. De aarde, hij kwam naar de aarde! Eén van de aspecten van god kwam naar de aarde nota bene. En kijk wat er daarbuiten is, het is niet proportioneel. In ieder geval, het heeft geen zin te redetwisten. Ik kan het niet onderbouwen, ik probeer je enkel te vertellen dat: met de wetenschappelijke kijk, mijn vader's kijk, dat we zouden moeten proberen te zien wat echt is en wat niet waar zou kunnen zijn; het moment dat je begint te twijfelen, wat voor mij een fundamenteel onderdeel is van mijn ziel, te twijfelen, en te vragen; wanneer je twijfelt en je afvraagt wordt het een beetje moeilijker te geloven. Schoonheid De Feynman serie is een bij project van facebook.com/thesaganseries bezoek of schrijf je hierboven in voor meer Aftiteling Social media door Reid Gower.