Ik heet Duperval Tina.

Ik ben nog maar 20 jaar.

Ik ben geen verpleegster of arts...

Maar toen Handicap International naar hier kwam...

...heeft iemand me bij zich geroepen.

"Ze hebben mensen nodig", zei die.

"Ze geven opleidingen om hulpkinesist te worden"

Dan heb ik gezegd: "Graag, geef hen mijn naam."

En zo ben ik begonnen.

Ik wil goed zorg dragen voor de patiënten...

...vooral omdat we allemaal Haïtianen zijn.

De patiënten zijn mijn broers en mijn zussen die door de aardbeving zijn getroffen.

Na de aardbeving...

...heb ik dankzij Handicap International

ontdekt wat kinesitherapie is.

Zamor heeft op 6 maart een ongeval gehad.

Hij is naar het ziekenhuis gekomen.

Hij heeft een schouderbreuk opgelopen en we hebben hem geholpen met externe fixatie.

Maar hij heeft nog dikwijls erg veel pijn.

In zijn arm heeft hij twee kogels gehad.

Vlakbij een zenuw.

Daardoor kan hij zijn pols niet goed meer bewegen.

Zamor is mijn vriend, maar hij verstopt zich de hele tijd!

Hij wil geen therapie!

Af en toe gaat hij naar "Champ-de-Mars".

Zo heet een deeltje van de binnenplaats.

Dan blijft hij daar om domino te spelen...

Ik ben hem al altijd gaan zoeken.

Maar hij wil soms niet meekomen.

Dan zegt hij: "Tina, ik heb pijn...

...ik kom morgen wel."

En dan zeg ik: "Zamor, vandaag!"

"Het zal niet lang duren, maar vandaag kom je."

Als hij elke dag therapie krijgt...

...dan zal hij waarschijnlijk beter worden.

En hij zegt zelf

dat het al beter gaat om te bewegen.

Voordien kon Zamor zelfs dit niet doen.

Maar nu lukt dat wel.

Dat bewijst dus dat hij dankzij therapie

zijn pols en zijn vingers weer zal kunnen bewegen.

En hij weet hoe belangrijk dat is.