De Bechdel test, ookwel de Mo-film-maatlat genaamd, is een soort litmus test om te kijken naar de aanwezigheid van vrouwen in

films. Het komt oorspronkelijk van het stripverhaal van Allison Bechdel "Dykes to Watch out for" uit 1985.

Dit is hoe het werkt

een film hoeft alleen maar deze drie simpele vragen te beantwoorden:

de eerste, zitten er twee of meer vrouwen in die namen hebben?

ten tweede: praten ze met elkaar?

en ten derde, praten ze met elkaar over iets anders dan een man?

Het is eigenlijklijk best ongelofelijk hoeveel filmen deze test niet halen

Want het is niet eens een teken dat de film feministisch is of dat het een goede film is

alleen maar dat er vrouwen in aanwezig zijn en dat ze het met elkaar hebben

over iets anders dan een man.

Om te bewijzen dat dit een systematisch probleem is, en niet alleen maar bij een paar films

hier en daar,

ga ik je nu een paar films laten zien die deze test niet halen.

Oké, je begrijpt wat ik bedoel.

Dit zijn alleen maar een paar films uit een grote hoeveelheid films die

deze test falen.

Wanneer ik het een systematisch probleem noem, wat ik bedoel is dat het niet

alleen maar een paar mensen zijn hier en daar die een hekel hebben aan vrouwen

of dat ze niet willen dat verhalen van vrouwen worden verteld maar dat de hele industrie

er op is gebouwd op het maken van films die zich richten op mannen en die over mannen gaan

De volgende keer dat je naar de bioscoop gaat

stel jezelf gewoon eens de volgende vragen

Zijn er in deze film twee of meer vrouwen en hebben ze namen?

Praten ze met elkaar?

En praten ze met elkaar over iets anders dan een man?