Shumë njerëz erdhën e i treguan Jozafatit

se një ushtri e madhe po afrohej
për të luftuar kundër tij.

I alarmuar nga ky lajm,
Jozafati shpalli

një agjërim për të gjithë Hebrenjtë.

Njerëzit erdhën
nga çdo qytet i Judës

për të agjëruar dhe lutur së bashku.

Ne ishim pjesë e një grupi 
të madh, dhe Jozafati

me zell ishte duke i 
kërkuar Perëndisë ndihmë.

Një njeri i quajtur Jahazielin
u ngrit dhe tha

se Jozafati
nuk duhet të shqetësohej—

se nuk ishte beteja e tij,
por beteja e Perëndisë.

Ishte heret në mëngjes kur ne u 
vendosëm në shkretëtirën e Tekoas.

Ne ishim të shqetësuar seriozisht
për përballimin e kësaj ushtrie të madhe,

por na u tha që të kemi besim.

Ne u lutëm gjithashtu.

Kur toga jonë erdhi mbi kodër,

ne pamë vetëm trupa të vdekur gjithandej.

Armiku ishte grindur me 
sa dukej me njëri tjetrin.

Lutjet e Jozafatit i 
kishin fituar atij betejën

edhe pa pasur nevojë për të luftuar.